- harmoniczny
- прил.• гармонический* * *гармоничный, гармонический* * *гармони́чный, гармони́ческий
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
harmoniczny
Смотреть что такое "harmoniczny" в других словарях:
harmoniczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skonstruowany według zasad harmonii muzycznej; współdźwięczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Akordy, dźwięki harmoniczne. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
harmoniczny — 1. «oparty, zbudowany na zasadach harmonii muzycznej» Konstrukcja harmoniczna. ∆ fiz. muz. Tony harmoniczne «tony składowe dźwięku, których częstotliwości są wielokrotnościami częstotliwości tonu podstawowego; decydują o barwie dźwięku; alikwoty … Słownik języka polskiego
akord — m IV, D. u, Ms. akordrdzie 1. lm M. y «współbrzmienie co najmniej trzech różnych co do wysokości dźwięków» Akord harmoniczny, melodyczny. Fałszywy akord. Akord fortepianowy. Dźwięk akordów. Brać akordy. 2. blm «system płacy, w którym wysokość… … Słownik języka polskiego
harmonicznie — przysłów. od harmoniczny … Słownik języka polskiego
harmoniczność — ż V, DCMs. harmonicznośćści, blm rzecz. od harmoniczny … Słownik języka polskiego
homofonia — ż I, DCMs. homofonianii, blm muz. «typ budowy wielogłosowych utworów muzycznych, w których tylko jeden głos prowadzi samodzielną melodię, pozostałe zaś wykonują wyłącznie harmoniczny akompaniament podporządkowany melodii» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
prosty — prości, prostytszy 1. «nie odchylający się w żadną stronę, nie skręcający w bok; równy, nie wykrzywiony, niekręty, nie wygięty, nie zgięty» Proste brwi, włosy. Prosty słup. Prosta spódnica. ∆ anat. Kiszka prosta → odbytnica ∆ mat. Graniastosłup… … Słownik języka polskiego
przewodni — 1. «prowadzący do celu, wskazujący kierunek działania, dążenia do czegoś; będący motywem postępowania, działania; główny, zasadniczy, dominujący» Nić przewodnia intrygi, kryminału. Myśl przewodnia utworu literackiego. ∆ biol. Organizmy przewodnie … Słownik języka polskiego
temat — m IV, D. u, Ms. tematacie; lm M. y 1. «to, co stanowi zasadniczą, podstawową myśl, przedmiot rozmowy, pracy, utworu, dzieła; wątek» Aktualny, dowolny, drażliwy, główny, oryginalny, poważny, wdzięczny, zajmujący temat. Temat lekcji, książki,… … Słownik języka polskiego
